Khao Sam Roi Yot

Donderdag 27 december
Hua Hin.

Na een stevig ontbijt zijn we richting de klok gelopen waar alle mini-vans (kleine autobus) staan opgesteld. 
Na enig rondvragen kwamen we bij het busje terecht die naar Pranburi ging. Het eerste gedeelte van onze reis vandaag. Voor 40 Bath kun je daarheen. 
Bij aankomst vroegen we aan de bijrijder naar een song-taew voor het tweede gedeelte van de reis, waarop de man uitstapte en met ons meeliep naar een drukke zijstraat. Hij bracht ons naar een kennis die ons verder naar het Nationaal park kon brengen.

Onze chauffeur voor deze dag.

We hadden 1 probleem, deze chauffeur sprak geen woord Engels dus toen de bijrijder verdwenen was, waren we aan elkaar overgeleverd. We hadden 200 Bath met hem afgesproken maar begrepen al dat dat niet kon. Daar kwamen we een kwartiertje later achter toen hij stopte bij een resort en een Thaise kennis te hulp riep om als tolk te fungeren. Na opnieuw te onderhandelen kwamen we uit op 800 Bath voor het brengen, het wachten en terug brengen van ons. Het was een zeer gewillige en vriendelijke man die stopte bij mooie plekjes waar we konden filmen.

Vissersdorp.

Na drie kwartier kwamen we bij de ingang van het park waar we gelukkig een kop koffie konden bestellen met een flesje jus de orange voor de dorst en ook 1 voor de chauffeur. Achter de hoofdingang kon je over vlonders door het moeras lopen waar na 10 meter de eerste apen al zaten te wachten.

Wachtende apen.

Ze waren zeer brutaal en werden steeds groter terwijl wij er langs moesten en wij niet wisten of dit wel bij het programma hoorde!

Het park bevat verschillende onderdelen waaronder kliffen, grotten, meren en rivieren voor een boottocht. Dit alles lag verdeeld over een oppervlakte van 98 vierkante kilometer en op flinke afstand van elkaar. Verder staat het park bekend als tussenstop voor miljoenen trekvogels op weg van Siberië naar Sumatra en Australië. Na onze wandeling door het moeras besloten we een boottocht te maken over een rivier langs de bergkliffen die bestaan uit kalksteen en recht omhoog rijzen.

Tikkende chauffeur.

De naam van het park betekent eigenlijk " berg van de 300 toppen". Onze Thaise chauffeur besloot ook mee te varen en nam op het bankje achter ons plaats. Hij voelde zich geroepen om bij elke bezienswaardigheid mij op mijn schouder te tikken en in het Thais te vertellen wat we moesten zien en filmen.

Op naar de bergen.

Even dacht ik dat het de broer van " slipper" was! We knikten braaf overal ja op en gingen ervan uit dat dat wel goed zou zijn! 

Zo mooi van dichtbij.

Na een prachtige boottocht van ongeveer een uur lieten we ons door de chauffeur naar een restaurant van het park brengen waar we hebben gegeten.

Hij wilde ook mee!

Een biertje kon ik er niet krijgen maar wel heerlijke gebakken rijst met garnalen. Hierna besloten we terug te keren naar Pranburi omdat we zeker wilden zijn dat we een mini-van konden krijgen naar Hua-Hin en niet weer zouden stranden in het donker. We kwamen aan in Pranburi en hij zette ons keurig bij de busjes af. De chauffeur van de mini-van kwam al vragen of we mee moesten naar Hua-Hin omdat hij nog 2 plekken vrij had. Na eerst de oude baas betaald te hebben en hem beloond te hebben voor zijn "Thaise" rondleiding, stapten we over in de mini-van die ons weer pal voor de deur afzette. Mooier kon het allemaal niet. Na wat boodschappen doen, een uurtje rusten en een opfrisbeurt zijn we naar de Ketsarin gelopen om daar te gaan eten maar het was overal zo druk dat daar geen tafel vrij was. We besloten niet te wachten en ons geluk te beproeven bij restaurant Heidi waar gelukkig wel een tafel vrij was.

Dineetje bij Heidi op ons 22 jarig samenzijn.

Na afloop nog een afzakkertje bij Joy om de hoek van het hotel en dan weer de bedstee in.
Hieronder een link voor een videofilm van het park.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=nSfTSFjwcN4