Vissersdorpje

Donderdag 20 december
Hua Hin.

Na 2 dagen geen zeewater te hebben gevoeld, hebben we de draad weer opgepakt en zijn weer heerlijk een strandwandeling gaan maken naar onze welbekende strandtent Chan Wasang. Het hoge water was wat afgenomen dus het strand was weer breder, scheelt toch zo'n 2 rijen ligbedden! Na een lekker bakkie zijn we terug gelopen en kwamen een leuk uithangbord tegen bij een barretje waar dames die wilden winkelen hun man konden onderbrengen, een soort creche dus voor echtgenoten!

Opvanghuis voor gevallen mannen.

Voor de lunch zijn we in de buurt van het hotel gebleven en voor de middag hadden we gepland om het vissersdorpje Pak Nam Pran te gaan bezoeken.
Dit dorpje staat bekend om zijn kleurrijke vissersbootjes en heerlijke inktvis. We hebben de song-taew genomen naar Kao Takiap in de veronderstelling om daar een tuk-tuk te nemen naar het dorp. Aangezien we hier geen gedetaileerde kaart kunnen vinden van de omgeving, zit je er al gauw een paar kilometer naast! We staken een spoorweg-overgang over die niet te vergelijken is met de Herenstraat in Voorhout!

Spoorovergang!

Na vele kilometers lopen kwamen eindelijk een tuk-tuk tegen. Het bleek dat het dorpje nog zo'n 25 kilometer verder lag wat de tuk-tuk niet wilde rijden. Hij wilde wel zijn grote auto gaan halen voor 1000 Bath maar dat zagen wij niet zo zitten. We kwamen overeen dat hij ons voor 150 Bath terrug bracht en ons afzette voor de deur van Jan en Oy voor een overheerlijke voetmassage. Hierna zijn we wat gaan drinken in het "muzikanten cafe" met daarna een middagdutje. 

Zonsondergang vanaf balkon.

Door al het geloop zijn we diep in slaap gevallen en schrokken om 21.55 uur wakker. Dit was eigenlijk te laat om nog te gaan eten in een restaurant. Ook hadden we geen zin meer om de deur uit te gaan dus hebben we om de trek te stillen een aanslag gepleegd op de koelkast.